Jaarverslagen

En zo verschenen er van de afdeling dermatologie van het Carolus-Liduina ziekenhuis (nu moet het natuurlijk even formeel), locatie ’s-Hertogenbosch, jaarverslagen over de jaren 1998, 1999 en 2000. In 2001 wist ik al dat de praktijk in 2002 beëindigd zou worden, dus toen had ik er waarschijnlijk geen zin meer in of zag ik het nut er niet van in. Terugkerende onderwerpen waren: samenvatting van het jaar, personele bezetting, samenwerkingsverbanden, korte omschrijving van de reikwijdte van de praktijk, productiegegevens (aantallen patiënten, aantallen en aard van diagnostische en therapeutische verrichtingen, klinische opnames), diagnoses (aard, codes en aantallen), nascholing en bijscholing, publicaties, accreditatie, voordrachten, overige activiteiten, congresbezoeken, en ''blik op de toekomst''. Daarnaast werden in elk van de jaarverslagen enkele onderwerpen behandeld die in dat jaar belangrijk geweest waren. Zo schreef ik in 1998 over de visitatie en nam de protocollen op, die later gepubliceerd zouden worden. In 1999 besprak ik mijn visie op informatieverstrekking aan de patiënt (met een groot aantal nieuwe folders), beschreef de nieuwverwor-

ven apparatuur en automatisering, en in 2000 werd aandacht besteed aan spoedafspraken (waarover ik gepubliceerd had), de op handen zijnde samenwerking met het Bosch Medicentrum, vertelde ik over mijn vakantiebrieven aan de huisartsen met alle cartoons er bij  en uiteraard over de Leo Dermatology Award, die ik in dat jaar had gewonnen. 

Ik had er lol in om de jaarverslagen al heel vroeg in januari van het volgende jaar te publiceren (ik weet het, een beetje opschepperig). Dat was mogelijk, omdat alles klaar en geregistreerd was wanneer ik de polikliniek sloot voor de Kerstvakantie, meestal vanaf 19 of 20 december tot de eerste maandag van januari. Omdat we nooit tijdens de vakantie echt weg gingen had ik alle tijd om de gegevens te verzamelen, een jaarverslag te schrijven (ik had inmiddels 20 jaar ervaring met artikelen, hoofdstukken en boeken schrijven, dus dit was een fluitje van een cent), de nodige kopieën te maken in het ziekenhuis en thuis in te lijmen met plastic cover eromheen. Een omslag met afbeelding gaf extra cachet. Alle specialismen in het ziekenhuis kregen een exemplaar, uiteraard de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht, het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Dermatologie en Venereologie en alle ziekenfondsen/ zorgverzekeraars. Niemand heeft het me ooit gezegd, maar Vince heeft me een keer verteld dat veel collegae in het ziekenhuis het maar overdreven vonden. Tja, het was een nieuwe ontwikkeling waar op den duur iedereen aan zou moeten geloven, en verandering wekt nu eenmaal weerstand op.

Ik heb het ze niet kwalijk genomen en heb er altijd begrip voor gehad. Je kunt je namelijk afvragen in hoeverre dit soort exercities de kwaliteit van je medisch handelen bevordert, terwijl het toch een advies was van de visitatiecommissie die erop gericht is om de kwaliteit van patiëntenzorg te verbeteren. Het was dan ook enigszins teleurstellend dat het Bestuur van de NVDV mij over mijn jaarverslag uit 1999 schreef: ''het geeft een helder en goed leesbaar overzicht over alle aspecten van uw praktijk. Het opstellen en verspreiden van een dergelijk gedegen stuk kan bijdragen aan het profileren van ons vakgebied en het uitwisselen van kennis en ideeën over de uitoefening van ons vak''. Mooi natuurlijk, maar waar is het aspect van kwaliteitsverbetering, daar ging het toch allemaal om? Gelukkig wist het CZ, de tweede zorgverzekeraar van onze regio, mijn jaarverslagen zeer te waarderen.

 

Volgende hoofdstuk: